“Mommo Kızkardeşim”i izledim az önce, dağıldım, hatta hala dağınığım!
Bir bozkır köyündeki iki öksüz kardeşin hikayesi. Yoksulluk da var biraz. Ajitasyon için her şey hazır yani ama asla ajitasyon yok. Çok gerçek bir senaryo, konuşmalar metin anlamında gerçek, konuşmalar ses tonlarıyla gerçek, oyunculuklar gerçek, yüz ifadeleri gerçek. Hikaye de gerçek hayattan alınmaymış zaten. Nasıl-neden olduğunu anlamadan içinize işleyiveriyor biraz da müziğin etkisiyle ama müzik de duygu istismarı yapmıyor asla..
Sadece hüzün yok filmde, insan sıcaklığı da var. Doğru dürüst kötü adam yok mesela…ama her an çocukların başına fena bir şey gelecek diye kalbiniz pır pır izliyorsunuz filmi. Hele de küçük kız…o insan yavrusu, kendisi için güzel bir şeyler yapma isteği uyandırıyor içinizde. Çok dokunaklı, çok insan işi her şey…çok da zarif işlenmiş…şiiri var filmin.
Sadece hüzün yok filmde, insan sıcaklığı da var. Doğru dürüst kötü adam yok mesela…ama her an çocukların başına fena bir şey gelecek diye kalbiniz pır pır izliyorsunuz filmi. Hele de küçük kız…o insan yavrusu, kendisi için güzel bir şeyler yapma isteği uyandırıyor içinizde. Çok dokunaklı, çok insan işi her şey…çok da zarif işlenmiş…şiiri var filmin.
Maria Farantouri’nin şarkı söylemesi gibi yani film... Gayet hüzünlü ama öyle değilmiş gibi yapan, talepkar olmayı aklına getirmeyen, dik duruşundan, asaletinden zerre feragatsiz!.. Şunun gibi mesela:
Filmin müziğinden ayrıca bahsetmek gerek. Eser Satie’ye ait ve çok güzel. Erkan Oğur’un yavaşlatarak hikayeye yedirdiği müzik sırıtmıyor hiç, bu film için yapılmış gibi sanki:
ama bu film çin yapılmamış elbette, “The Painted Veil” filmi için de yapılmamış ama aynı zamanda o filmin de müziği:
Not: Filmde doğru dürüst kötü adam yok dedim ama…o babaya sağlam bi girişesim var!
Not 2 : The Painted Veil'i de izlemiştim, fena değildir o da.
Not 3 : Mommo bana "Beş Vakit"i çağrıştırdı izlerken. Çocuklar, köy ve ağır ağır akan zaman dışında ortak özellikleri yok aslında, Beş Vakit'in varoluşsal giydirmeleri bu filmin konusu bile değil... Mukayese etmek saçma aslında ama ikisini bir arada zikrettim bir kere...
Mommo çok güzel pek güzel tamam ama...Beş Vakit'in ayarı da değil, o kadar da değil... o bambaşka bir güzellik, asıl ona yazı yazmak gerekirdi ama...nefesim yetmez onu anlatmaya! Masumiyet ve Gemide'yle beraber yerli film listemin en tepesinde Beş Vakit.
Not 2 : The Painted Veil'i de izlemiştim, fena değildir o da.
Not 3 : Mommo bana "Beş Vakit"i çağrıştırdı izlerken. Çocuklar, köy ve ağır ağır akan zaman dışında ortak özellikleri yok aslında, Beş Vakit'in varoluşsal giydirmeleri bu filmin konusu bile değil... Mukayese etmek saçma aslında ama ikisini bir arada zikrettim bir kere...
Mommo çok güzel pek güzel tamam ama...Beş Vakit'in ayarı da değil, o kadar da değil... o bambaşka bir güzellik, asıl ona yazı yazmak gerekirdi ama...nefesim yetmez onu anlatmaya! Masumiyet ve Gemide'yle beraber yerli film listemin en tepesinde Beş Vakit.
Sonuna kadar izlemedim desem ayıp olur mu Mommo'yu :)
YanıtlaSilŞimdi bahsettiğin tüm filmleri anlatmak zorundasın. Müzikleriyle de :))
Neden izlemediğinize bağlı, elektrikler kesildi ya da ne bileyim çat kapı misafir falan geldiyse ayıp olmaz:)
YanıtlaSilYa onları yazıyla anlatmak zor! Mommo kolay olduğu için ondan bahsettim:) Asıl Eyes Wide Shut'ı anlatasım var ne zamandır ama korkuyorum:) Gün ola hayrola:)
Oğur'un müziği, hüznü hiç eksilmeyen hikâyenin yavanlaşmasının önüne geçmiş herhalde,daha ayrıntılı izlemek gerek şahsım adına:)
YanıtlaSilEşimle benim hayat hikayemize benziyor. ikimizinde annesi yok... eşimin annesi eşimidoğururken vefat etmiş... 6 aylıkken bir aileye evlatlık verilmiş... benim annemde ben 11yaşındayken vefat etti... babam bizi 3 kardeş yetiştirme yurduna verdi... biz yaz tatillerinde annemin babasının yanıda kalırdık... bu yüzden film bizi çok etkiledi.. çok ağladık filmde....
YanıtlaSilne diyeceğimi bilemedim şimdi...ben de ağladım filmde ama şimdi "ağladım" demeye utandım.
YanıtlaSilsamimi paylaşımınız için teşekkür ederim.