YUNUS

Yunus... bir Bora Ayanoğlu bestesi.

Böyle adıyla söyleyince bilinmeyebilir ama ezgiyi bilmeyen Türk yok gibidir.

"Çöpçüler Kralı'nın müziği" de diyebiliriz çünkü ilk defa o filmde kullanılmıştır (1978) ancak Ayanoğlu'nun bu parçayı bir film için yazdığını düşünmüyorum. (Yanılıyor da olabilirim tabi) Ama şu var ki bu besteyi nasıl bir kafayla ve ne için yaptığını hep merak etmişimdir.

Daha sonra 1000 tane filmde filan kullanıldı, Yedi Karanfil serisinde aranje haliyle arz-ı endam eyledi, biri üzerine söz yazıp söyledi...sonra ne zaman televizyonlarda hüzünlü-nostaljik bişiler anlatılsa fon müziği olarak hep bu seçildi, aksi gibi de hep Yedi Karanfil'deki haliyle niyeyse! Yani dibini sıyırdılar ezginin, sömürülmedik tarafı kalmadı ancak... yine de insanı heder edebilme marifetine halel gelemedi! 

Bir nevi "yoksul ahı, dul hıçkırığı"dır, sırasında her ne hüzün lazım ise tam da odur, tahrip gücü fena yüksektir.

İddiam odur ki; bu ezgi bu haliyle acıyı sıla eylemiş bir kuşağın bilinç altına serili kilimdir... bütün bir kuşağın  dünyaya yamuk bakmasının müsebbibidir. Filmin çekildiği yıl sağ-sol olaylarının tam hız devam ettiği bir yıl, iki sene sonrası zaten darbe, acılar acılar...ve fonda hep bu ezgi.

Lüzumundan fazla Türk bir ezgi!

İnternette hep Yedi Karanfil versiyonu var ki orijinalinin yanından bile geçemez o versiyon, orijinal hali de bulunsun bari.

Bu burda dursun.