17 Aralık 2015 Perşembe

EL YORDAMIYLA YAŞAMAK

Hayat karanlıkta satranç oynamak gibi. Kazanmak zorunda değilim ama bu kadar kaybetmek neden? Atım vardı benim, nereye gitti? Bütün piyonlar “geçen eyyam-ı nevbaharı arar.” Bütün kalelerim zaptedilmiş. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Öne Çıkan Yayın

ÇOK GÜZELSİN GİTME DUR NOKTASI

Şahsi tarihimizin tekerrür ede ede gözümüze sokmaya çalıştığı toplamda sadece tek bir şey vardır belki de: O aslında öyle değil. Taz...