RENKLİ BİR AYRILIK

-          Ayrılmalıyız aşkım.

-          O da nerden çıktı?

-          Babama “pezevenk” demişsin.

-          Oha! Bu nasıl kuru iftira. Babanı görmedim bile ben hiç.

-          Yüzüne dememişsin zaten. Facebook’una  yazmışsın.

-          Ne, nasıl!? Ne yazmışım?

-          “Ambulansın peşine takılan pezevenklerden nefret ediyorum” yazmışsın.

-          Eee?

-          Babam trafikte peşine takılmak için ambulans arayan bi insandır.

-          Benim yazımı nerden görmüş?

-          Benim Facebook’um açıktı. Gördü, “kim bu?” dedi, “erkek arkadaşım” dedim. “Ayrıl ondan” dedi, “tamam” dedim.

-          Ulan “bi arkadaş” falan deseydin bari. Hem nasıl öyle hemen “tamam” deyiverdin?

-          Olmaz, dürüst bir aileyiz biz. Babama “pezevenk” diyen biriyle de yapamam anlıyor musun?

-          Dürüstsünüz Allah için!... Ama ambulansın peşine takılmakta sakınca görmezsiniz.

-          Ailemizin özeline girmezsen sevinirim.

-          Ulan bendeki şansa bak arkadaş yaa! Bundan önceki sevgilimle de eski sevgilim fotoğrafıma like yaptı diye ayrılmıştım. Kapatacam lan bu hesapların hepsini!

-          Yeni kız arkadaş nerden bulacaksın peki kapatırsan?

-          Öyle ya, seni de ordan bulmuştum di mi? Allah hep verdiği yerden alıyor demek.

-          Hay’dan gelen Hu’ya gidiyor işte.

-          O “Hay” ve “Hu”dan sonra apostrof konması gerektiğini nerden biliyorsun sen?  Gizli gizli kitap mı okuyon nedir?

-          Aile olarak kültürlüyüz biz.

-          Evet, ambulans arkası kültürü!...neyse özelinize girmeyelim.

-          Evet, lütfen.

-          İyi madem… hadi ayrılalım o vakit.

-          Tamam.

-          Kim başlatıcak?

-          Bilmem, erkek başlatmalı bence.

-          İyi de ayrılmak isteyen sensin.

-          Olsun sen başlat.

-          Ne demem gerektiğini bilmiyorum. Kavgasız gürültüsüz ayrılmamıştım ben hiç. Yardımcı olsan?

-          Ettik ya az önce kavga.

-          Hadi ya, farkında değilim.

-          Seviyeli bi kavgaydı.

-          Haa ondan anlamadım, çok seviyeliyse demek!

-          Dalga geçme lütfen.

-          Ya boş ver seviyeyi falan. Ödeşelim mi? Sonra da barışırız.

-          Nasıl?

-          Sen de benim babama “pezevenk” de, olsun bitsin.

-          Ama senin baban gerçekten pezevenk, işi bu, kadın satıyo.

-          Olsun, sayılmaz mı ki?

-          Saçmalama Oytun. Ayrılmamız gerekiyor.

-          Ya ne saçma yaa, babamın kadın satmasını problem etmiyorsun ama ben babana bilmeden “pezevenk” dedim diye ayrılıyoruz.

-          O senin babanın özeli, ben karışamam.

-          Peki silsem o yazıyı. Yerine de ambulans peşine takılanlardan özür dileyen bir şey yazsam?

-          O zaman da ambulans arkasına takılınmasını teşvik etmiş olursun, babam yine kızar, rekabeti seven bi insan değil kendisi.

-          Direkt babandan özür dilesem, “yanlış anlaşma oldu” falan desem.

-          Kuyruk sıkışınca özür hemen. Olmaz, ayrılıcaz.

-          İyi tamam anasını satiim, ayrıl hadi.

-          Olmaz, önce sen ayrıl.

-          Senden ayrılıyorum Tuğçe. Kabul ediyor musun?

-          Evet.

-          Geber!