PIRKALAMAAA!

"Ne hoş bir güzelliği vardır, hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin!.."

Virginia Woolf

Çok takıldım buna son zamanlar, bir şekilde hatırlatıp duruyor kendini bana bu söz. 2 önceki yazıda da kullanmışım nitekim. Hiç Woolf okumadım fakat Kızgın Damdaki Kedi’yi izledim. (Off ne filmdir o!) Sadece o film üzerinden bildiklerim bu cümleyi yüksek bir öykünme ile kurduğunun idrakine varmaya kafi.

Benim Photoshop öğrenmeme çok katkısı olmuştur bir arkadaşımın sürekli “pırkalama!” ikazlarının. Ben fotoğraf daha güzel olsun diye müdahale üstüne müdahale yapma eğilimindeydim Photosohop’ta ve o uğraştıkça bozduğumu söylerdi hep, “pırkalamasanaaa!” diye kafama vura vura çok daha az Photoshop yaparak çok daha iyi Photoshop yapmayı öğretti bana zamanla… sadece uyararak. Az ama öz, az ama yerinde müdahaleler yapmak lazımmış ki aynen de öyledir.

İşte böyle daha güzel olsun diye pırkalaya pırkalaya boka dönmüş hayatlar var. Niyet kötü değil, sonuç berbat. Muhtemeldir ki Woolf abla da parlak bir pırkalama üstadıdır. Son hamlesi de ceplerine taş doldurup suya girerek intihar etmek olmuş.

Bize ne ırs-i peder ne servet ü ne cah kalmıştır,

Şuun-ı hikmete karşı bir eyvallah kalmıştır.

Bunu söyleyen Sultan Veled, Mevlana’nın büyük oğlu. Öyle bir babadan ona kala kala bir eyvallah kalmış ki eğer gerçekten öyleyse…büyük mirasa konmuş! Nitekim kardeşi Alaattin bu mirastan hayli nasipsiz olmalı ki Şems’i öldürmüş.

“İslam” kelimesi “teslim” kelimesinden gelir. Müslüman, teslim olmuş kişidir.

Allah sonsuz bilgiye sahip olduğu için kaderi Allah’ın yarattıklarının başına gelecekleri daha onları yaratmadan biliyor olması…şeklinde tarif etmek mümkün. Kadere iman bu sebepten imanın şartlarından, kadere iman Allah’ın bilgisinin sonsuzluğuna iman etmek demek çünkü. Ve Müslüman “teslim olmuş kişi” demek ise.. bu teslimiyet nasıl Allah’a ise…aynı şekilde olan şeylere de teslimiyet demek. Bunun kadercilikle falan ilgisi yok ki kadercilik denen şey insanların idrak zorluğundan dolayı “uydurduğu” bir şeydir zaten. Kader var ama kadercilik yok…olan şeyleri eyvallahla karşılamak var.

Yaani…az ama öz pırkalar da abartmazsan bu pırkalama işini…hafif adımlarla, gülümseyerek sittirolur gidersin şu gözünü sevdiğimin dünyasından….ve Woolf’un hayranlığını kazanırsın. Ve benim.