BÜYÜK BOŞLUKTA BOZULDU

 

"yüksekkaldırım'da bir akşam

maria missakian'ı düşündüm"

 

Düşündüm evet.

 

"eğer kendimi bıraksam

yağmur olabilirdim yağardım"

 

Yağardım.

 

"kasım'da bir çınar olurdum

yaprak yaprak dökülürdüm

kalbimi sıkı tutmasam"

 

O kadar da sıkı değildi aslında.

 

.........................................

 

Nehrin ortasında kuru kalmak, içinden geçerek ıskalamak, ıskalamayı ortalamak, mükemmel bir olmamışlık... gibi şeyler işte.

"Sınav iptal edilecekmiş çünkü bütün sorular yanlışmış" ümidini ısrarla besleyen salak öğrenciye verecek nasihat bulamayan emekli albay kadar çaresizdir zihin eğer zehirlenmişse (gerçeklerle zehirlenmiş) ve gün battıktan sonra sokaklarında sadece köpekler olan köyde dolanan evini kaybetmiş köylü kadar da sakildir. (Hangi eve baksa onunki değil)

 

...........................

 

Bulmak hiçbir şeydir, kaybolma isteği ise bulunma isteğinden sonra gelir ve tastamam bir yaşama hali ihtimali hepsinin üzerindedir. İnsanın tekrarları da bu daire içindedir. Her şey kısa süreli bir çarpıntı, minik bir zarif hissediş içindir.

 

Doğrudur, "değmez uyanmaya ikmal-i ömr için" ama bu kural sadece uyuyabilenler içindir. Ki uyumak iyidir.

 

"Öldük, ölümden bir şeyler umarak,

Bir büyük boşlukta bozuldu büyü"