KARANTİNASAL

Dünyanın bütün güzel kitaplarını okuma imkanımın olmadığını fark ettiğimde okuma şevkim ciddi hasar almıştı. Bununla birlikte sırf bitsin diye okuduğum pek çok güzel olmayan kitap da var.

"Köprü başında yağlı ekmeklerini camekana sıralayan ihtiyar satıcı memnun"

Seni nasıl da çok sevdiğini abarta ballandıra anlatan sevgilinin bir eksiğine iyi geliyorsundur. Olan şey budur, eksiğe iyi gelmek, eksiği tamamlamak değil. Bu iyi gelme ortadan kalkınca da sorunlar baş gösterir. Bazen geç olur, yavrular filan olmuştur. Çocuk boşanmayı ertelemeye güçlü bir sebep tabi ama boşanmış çocuklu çift sayısı da az değil. Sonra yeniden evleniyorlar.

"Memurun, serserisinin aşkları hayalleri kendilerine mahsus"

Dünyanın en güzel kitabını okuyorsan bırakmazsın da okuduğun ya dünyanın en güzel ikinci kitabıysa? "Neyi nerde bırakmak gerekir"in kesin bir cevabı mı var ki veresin? En güzel ikinci kitabı yarıda bırakmanı anladık da güzellik sıralamasında ilk bir milyona giremeyen o kitabı neden okudun sonuna kadar? Dediğim gibi, bir cevap olsaydı verilirdi.

"Sualler tanzim edilir yaşamaya dair, sorulmaz"

Doğru soruyu bulmak bir ömür, yanlış cevap vermek bir dakika.

"Evet, tam da burası, burada durmalıyım şimdi, hep burada" hissini yaşamış olman yanılmamışlığına garanti değil... ki dünyanın bütün "burası"larını gören yok. Bir odayı dünya sanmakla geçiyor ömür, bir kayayı dağ.

Zaman, ne kadar da çok israf edilen bir şey değil mi? Öyle.

İnsana bildiği her şeyi örtebilecek büyüklükte bir tatmin gerek ama belediye otobüsünde ayakta gider gibi gidiyoruz... gittiğimiz yere.

Müsterih olunuz.